Artık planlarımı hayattan gizli yapıyorum. Sanki, hayat işini gücünü bırakmış planlarımı bozmak için bir şeyler yapma peşinde. Ya da sanki yavaş yavaş ölüyor muyum ne? Aslında hayallerim için risk almayı bıraktığım an anladım yavaş yavaş öldüğümü.
Ne diyor şair: “Çingene benleri, ne dersiniz, pembe olmalıydı değil mi? Ama dünyada hiçbir şey olması gerektiği gibi olmuyor ki.”
Doğru demiş şairim.. (!)
Aslında bir şey itiraf etmem gerekirse hayallerim için risk almayı bıraktığım an kendimi yarım kalmış bir şiir gibi hissettim. Sanki o riskler şiirimi tamamlıyormuş da. …. Bir söz verdim kendime. Sonra büyük hayallerimi küçük yazılara sığdıramaz oldum. Bir de fark ettim ki o da ne ! hayallerimin son ödeme tarihi geçmiş.. Hislerime tercüman olması için yine bir şiire başvuruyorum..
Ne diyor şair : “bilmezdim şarkıların bu kadar ..
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu …”
Doğru demiş şairim .(!)
… vee basit bir düşüş senfonisi yaşıyor gibiyim. Dışarıda yağmur var ve hayallerimi kendimden gizlemek için güzel bir gün..
Bazen ölümlerden kendime uçurtmalar yapsam diye düşünüyorum.. peki kaç hayal kırıklığı eder bir düş. Ya daaa bir düş için kaç hayal kırıklığı vermeliyim. Hayallerimi buna göre pazarlamayı düşünüyorum çünkü. Mesela gitsem komşuya, çalsam zilini :” bir fincan “düş” alabilir miyim sizden? “ desem ..Sonra suçlu bir çocuk gibi sesimi titreterek başımı öne eğsem : “şeey mümkünse hayal kırıklığı olmayanından olsun. Bende kalmamış da. “ desem. Bir fincan “düş” …
Düşlerimin “düş”ünden…
O sıra iri gözlerimden kan gibi ılık yaşlar boşalırken elimi elimin üstüne koysam .. Bir dost eli gibi (!)… Her şey değişse kendiliğinden. Kana kana sonsuza kadar yine risk alma cesaretim olsa. Yine hayallerimle olsam .. (!)
Hayallerimi kutuya kaldırdım.
Yağmur yağınca boğulur karıncalar …
O kadar çare’s”iz”im. !!
onbeşşubatikibinonbir
Lal – Rahe ( esma htpğl)